Deze keer over de mieren. In “Erik of het klein insectenboek”raakt Erik op een gegeven moment verzeild in een mierenveldslag. Bomans weet dat bijzonder beeldend te beschrijven: “Het was een verschrikkelijk gevecht. De tegenstanders rukten elkander de benen uit het lijf en beten elkaar de koppen af, alsof het niets was.” Na een eerste aarzeling raakt Erik volop in het gevecht betrokken: “Blindelings rukte hij ergens een achterbeen los en zwaaide daarmee als een dolleman in de rondte, schrik en verderf zaaiend in de vijandige gelederen.”

Deze keer komt Bomans iets dichter bij de ware aard van het beestje dan in het verhaal over de wespen. Mieren kunnen inderdaad behoorlijk aggressief tekeer gaan tegen indringers die per ongeluk of expres hun nest verstoren, of tegen andere mieren die hun territorium binnen komen. Natuurlijk is de ene mier de andere niet – er zijn wereldwijd zo’n 12.000 verschillende soorten, waarvan er een kleine 80 in Nederland. De zwarte zaadmier bijvoorbeeld, die inderdaad soms veldslagen levert om het territorium te verdedigen. Zo’n veldslag kan uren duren, en er kunnen duizenden mieren aan deelnemen. Zo’n beetje zoals Bomans het beschrijft dus.

Dat bracht me op het idee de mierenveldslag op een klassieke manier weer te geven, zoals dat te zien is op bijvoorbeeld marmeren reliëfs en mozaïeken van Griekse of Romeinse veldslagen. Uiteindelijk kwam ik bij mijn oude vrienden terecht, de Etrusken. Ik vond een afbeelding van een prachtig bronzen ovalen kistje. Op het deksel zitten twee figuurtjes ieder op de rug van een gans. Ik heb dat vertaald naar twee vechtende mieren. Rondom het Etruskische origineel is in reliëf een Amazonen-veldslag te zien. Dat werd bij mij natuurlijk een mierenveldslag.

Maar er moest er ook iets in het doosje. Iets belangrijks. Wat is er belangrijk voor de mier? Met mijn moeder zat ik daar vorig jaar een beetje over te fiosoferen. Uiteindeijk was haar conclusie: het gevecht draait om de koningin!