Recente geschiedenis: een jaar geleden vierden we, met een tafel vol lekker eten en familie, de 89e verjaardag van mijn moeder. Haar kado was, op eigen verzoek, een bezoek aan het Rijksmuseum. We sloten de dag af met een etentje in een restaurant.
Hoewel dingen als een huis vol familie, museum en restaurantbezoek uit een ander tijdperk lijken te stammen is er in het Rijksmuseum échte geschiedenis te zien. Nu even alleen on-line, helaas, maar in februari konden we nog heerlijk door dat prachtige museum dwalen. We genoten van het weerzien met oude bekenden als de zwaan van Asselijn, het melkmeisje van Vermeer en de beelden van Adriaen de Vries. En natuurlijk zie je altijd weer nieuwe oude dingen. Deze keer ontdekte ik een aantal prachtige gebedsnoten.
Dat zijn handzame, openklapbare bolletjes met bijbelse voorstellingen. Je kon zo’n noot mee nemen op reis, ter inspiratie, bezinning en waarschijnlijk toch ook wel om een beetje mee te pronken. Het zijn vaak ware miniautuur kunstwerkjes, in een edelmetalen zetting. In het rijksmuseum zijn er een aantal uit de 16e eeuw. Als de musea straks weer open zijn moet je zeker eens gaan kijken. Tot die tijd kun je alvast voorpret opdoen op de site van het Rijks .
Als beeldhouwer kun je vaak niet straffeloos naar bijzondere dingen kijken. Voor je het weet klopt de inspiratie ongeduldig op de deur en zit je tijdens dat etentje na het museumbezoek stiekem te bedenken wat je daar mee kunt. Terwijl de heerlijkheden en gezelligheid over elkaar heen buitelden begon het idee in mijn hoofd vorm te krijgen.
Gezien de zorgelijke situatie waarin insecten heden ten dage verkeren bedacht ik dat het geen kwaad zou kunnen een gebedsnoot met in plaats van een Bijbelse voorstelling een afbeelding van een insect te maken. Net als bij de middeleeuwse noot zou het mooi zijn als het niet alleen een pronkstuk is, maar wellicht aanzet tot een moment van bezinning. Over het wonder van de natuur waar we deel van uitmaken, en hoe belangrijk de rol van insecten daar in is. Het moet dan wel een voorstelling worden waar we graag naar kijken – het belang van oorkruipers en aaskevers is groter dan hun aantrekkingskracht. We vallen doorgaans nou eenmaal meer op wollig en rond dan gepantserd met sprieten. Dan scoort de hommel hoger.
De hommel mocht dus model staan voor de ene helft van de bol. De andere helft is een bloem die hommels graag bezoeken, de haagwinde. Die heeft bovendien als voordeel voor mij dat het een diepe bloem is, waar de hommel mooi in past als het bolletje dichtgeklapt wordt.
< Er zit nog wel wat werk aan -het bolletje moet natuurlijk écht rond, ik denk dat ik het scharniertje anders ga doen, en nog een beetje afwerken…maar het begin is er.
Over geschiedenis gesproken – de eerste hommels zijn zo’n 25 miljoen jaar geleden ontstaan. Ter vergelijking – wij mensen zijn er pas 300.000 jaar. Kan geen kwaad om eens bij onze gezamenlijke toekomst stil te staan. Al dan niet met een bolletje.
Wauw, Wauw, wat een schitterende bol. Ook zo mooi om te lezen waar je de inspiratie vandaan hebt gehaald en dan zo prachtig verwoord hebt. Van hieruit bewondering.
Prachtig!
Wat ontzettend mooi Sjanneke, de inspiratie, je verhaal, het resultaat!
Mooie noot en mooie verhaal, dank je 🙂
Wat ziet het er prachtig uit, Sjanneke. Welk soort steen gebruik je?.
Ha Lex,
ik zag je reactie wat laat – maar antwoord op je vraag – wit marmer, in dit geval. In combinatie met twee koperen armbanden en een scharniertje van een siagarenkistje
Nee maar! Een wonder in een bolletje, inclusief een boodschap van verwondering en liefde! Mooi!
“Als beeldhouwer kun je niet straffeloos naar bijzondere dingen kijken!” Die quote zal ik onthouden!